Selamlar, ben de bu “şirin” haberi alanı 3-4 gün oluyor.. Morali bayaa bozduktan sonra, “hayır bagışıklık sistemimi güçlü tutmalıyım, ne bulursam yemeliyim deyip”, eve antioksidan ne varsa taşıdım ve çocukça bir inanışla o gün yediklerimin sayesinde bir mucize bekledim..TABİİ bu masal çabuk bitti.. İnsan midesi sınırlı bir kapasitede ve tüm bunları yemek ne yazık ki mümkün değil.. Sonuçta işin ruhsal ve beyinsel motivasyon tarafının güçlü olduğunu anladım, ta ki “netteki, siğil görsellerine ve tedavi şekillerine ” bakana kadar. :) Derin bir nefes aldım ve bazen ağlayarak, bazen gülerek , bazen bunalıma düşerek , bazen sorumlulukların devamında bunu unutarak yaşamanın dışında fazla bir alternatif yok gibi geldi…
Evet kötü, evet bitecek gibi değil, evet cinsel hayatı sekteye uğratıcı, kadında kansere kadar gidiyor ama bir şekilde hayatı bu “virüsle” kol kola yasamak lazım…